„Polska !
O, ileż w jednym słowie
Może się zmieścić wielkiej treści”
O, ileż w jednym słowie
Może się zmieścić wielkiej treści”
Obchodzone 11 listopada Narodowe Święto Niepodległości jest polskim świętem państwowym upamiętniającym odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r. Uwolnienie kraju z jarzma zaborców nastąpiło po 123. latach niewoli.
Upadek I Rzeczypospolitej był skutkiem kryzysu państwa postępującego od XVII wieku.
W 1772 r. trzej nasi sąsiedzi: Rosja, Prusy i Austria, dokonują I rozbioru Polski. W 1793 r., po zakończonej niepowodzeniem wojnie w obronie Konstytucji
3 Maja, Prusy i Rosja podpisują II rozbiór Polski. Polacy nie tracą nadziei i podejmują próbę odzyskania utraconych ziem. W dniu 23 marca 1794 r. wybucha powstanie kościuszkowskie, które jednak upada, a w 1795 r. dokonuje się III rozbiór Polski. Rosja, Prusy i Austria dzielą między siebie resztę ziem
polskich, wymazując nasz kraj na ponad 100 lat z mapy Europy.
Droga do niepodległości była naznaczona krwią Polaków walczących o swój kraj zarówno pod bokiem Napoleona Bonaparte (1797 r. we Włoszech powstają Legiony Polskie), jak również w powstaniach – listopadowym (1830 r.), krakowskim (1846 r.) i styczniowym (1863 r.). Pomimo że okres po nieudanych zrywach niepodległościowych był dla Polaków bardzo trudny (rusyfikacja, germanizacja, surowe represje), nie utracili wiary w odzyskanie wolności.
Nadzieja na odzyskanie niepodległości odrodziła się wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 r.
Po raz pierwszy od czasu upadku I Rzeczpospolitej państwa zaborcze znalazły się w przeciwstawnych sobie blokach militarnych, co dawało Polakom nadzieję na odzyskanie niepodległości w wyniku konfliktu między nimi. Także Józef Piłsudski, legendarny komendant I Brygady Legionów, uznał wybuch wojny za dogodny moment do podjęcia walki o niepodległość Polski.
11.11.1918 r. Rada Regencyjna przekazała Piłsudskiemu zwierzchnictwo i naczelne dowództwo nad podległym jej Wojskiem Polskim, co zbiegło się z zawieszeniem broni między Niemcami a ententą, które zakończyło I wojnę światową.
Należy jednak pamiętać, że listopad 1918r. był dopiero początkiem budowy niepodległej Polski i początkiem walki o jej granice.
Upadek I Rzeczypospolitej był skutkiem kryzysu państwa postępującego od XVII wieku.
W 1772 r. trzej nasi sąsiedzi: Rosja, Prusy i Austria, dokonują I rozbioru Polski. W 1793 r., po zakończonej niepowodzeniem wojnie w obronie Konstytucji
3 Maja, Prusy i Rosja podpisują II rozbiór Polski. Polacy nie tracą nadziei i podejmują próbę odzyskania utraconych ziem. W dniu 23 marca 1794 r. wybucha powstanie kościuszkowskie, które jednak upada, a w 1795 r. dokonuje się III rozbiór Polski. Rosja, Prusy i Austria dzielą między siebie resztę ziem
polskich, wymazując nasz kraj na ponad 100 lat z mapy Europy.
Droga do niepodległości była naznaczona krwią Polaków walczących o swój kraj zarówno pod bokiem Napoleona Bonaparte (1797 r. we Włoszech powstają Legiony Polskie), jak również w powstaniach – listopadowym (1830 r.), krakowskim (1846 r.) i styczniowym (1863 r.). Pomimo że okres po nieudanych zrywach niepodległościowych był dla Polaków bardzo trudny (rusyfikacja, germanizacja, surowe represje), nie utracili wiary w odzyskanie wolności.
Nadzieja na odzyskanie niepodległości odrodziła się wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 r.
Po raz pierwszy od czasu upadku I Rzeczpospolitej państwa zaborcze znalazły się w przeciwstawnych sobie blokach militarnych, co dawało Polakom nadzieję na odzyskanie niepodległości w wyniku konfliktu między nimi. Także Józef Piłsudski, legendarny komendant I Brygady Legionów, uznał wybuch wojny za dogodny moment do podjęcia walki o niepodległość Polski.
11.11.1918 r. Rada Regencyjna przekazała Piłsudskiemu zwierzchnictwo i naczelne dowództwo nad podległym jej Wojskiem Polskim, co zbiegło się z zawieszeniem broni między Niemcami a ententą, które zakończyło I wojnę światową.
Należy jednak pamiętać, że listopad 1918r. był dopiero początkiem budowy niepodległej Polski i początkiem walki o jej granice.
Galeria artykułu
